Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

opere tectorio

  • 1 tectorius

    tēctōrius, a, um (tector), zum Bedecken dienlich, -gehörig, I) im allg.: paniculus, Rohrbüschel zum Dachdecken, Plaut. mil. 18. – subst., tēctōrium, iī, n., die Decke, der Deckel, Cato r.r. 11. – II) insbes., zum Bekleiden-, zum Übertünchen der Decken, Wände, Fußböden-, zur Stuckarbeit-, zur Wandmalerei gehörig oder dienlich, atramentum, Plin.: dah. opus tectorium u. subst. bl. tēctōrium, iī, n., das Tünchwerk, die Bekleidung, Stuckarbeit, Wandmalerei al fresco ( Freskomalerei), concinnum, Cic.: udum (s. ūdus), Vitr.: recens tect. calcis, frische Kalktünche, Eutr.: camarae munitae tectorio, Varro: balnea gregali tectorio inducta, auf gewöhnliche Weise übertüncht, Sen.: perpolire opere tectorio, Corp. inscr. Lat. 6, 10332. – übtr., tectorium von einem Schönheitsmittel, sonst pinguia Poppaeana gen., das aus einem mit Eselsmilch angefeuchteten Brotteige bestand, der vor dem Schlafengehen auf das Gesicht gelegt wurde, Iuven. 6, 467: bildl., pictae tectoria linguae, Tünchwerk, Gleißnerei, Pers. 5, 25.

    lateinisch-deutsches > tectorius

  • 2 tectorius

    tēctōrius, a, um (tector), zum Bedecken dienlich, - gehörig, I) im allg.: paniculus, Rohrbüschel zum Dachdecken, Plaut. mil. 18. – subst., tēctōrium, iī, n., die Decke, der Deckel, Cato r.r. 11. – II) insbes., zum Bekleiden-, zum Übertünchen der Decken, Wände, Fußböden-, zur Stuckarbeit-, zur Wandmalerei gehörig oder dienlich, atramentum, Plin.: dah. opus tectorium u. subst. bl. tēctōrium, iī, n., das Tünchwerk, die Bekleidung, Stuckarbeit, Wandmalerei al fresco ( Freskomalerei), concinnum, Cic.: udum (s. udus), Vitr.: recens tect. calcis, frische Kalktünche, Eutr.: camarae munitae tectorio, Varro: balnea gregali tectorio inducta, auf gewöhnliche Weise übertüncht, Sen.: perpolire opere tectorio, Corp. inscr. Lat. 6, 10332. – übtr., tectorium von einem Schönheitsmittel, sonst pinguia Poppaeana gen., das aus einem mit Eselsmilch angefeuchteten Brotteige bestand, der vor dem Schlafengehen auf das Gesicht gelegt wurde, Iuven. 6, 467: bildl., pictae tectoria linguae, Tünchwerk, Gleißnerei, Pers. 5, 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tectorius

  • 3 levigo [1]

    1. lēvigo (laevigo), āvī, ātum, āre (lēvis u. ago), I) glatt machen, glätten, levigatur dente scabritia (chartae), Plin.: parietem tectorio, abputzen, Varro: u. so opere tectorio, Colum.: lev. ac dealbare parietes, Pallad.: lev. alvum, schlüpfrig machen, Gell. – II) übtr.: a) glätten, vetustatis horrorem, Diom. 435, 26. – b) klein machen, zu Pulver reiben, semina, Colum.: omnia eadem in unum levigata, Colum.

    lateinisch-deutsches > levigo [1]

  • 4 polio [1]

    1. polio, īvī, ītum, īre (lino), feilen, glätten, abputzen, polieren, I) eig.: A) im allg.: gemmas, ebur, marmora, ligna, Plin.: linum in filo, als Garn noch glätten, Plin.: pulvinar Indo dente, Catull.: frontes (libelli) pumice, Ov.: rogum asciā, Cic.: politus dens, glatter, Mart.: ligo, abgenutzte, Mart. – B) insbes.: a) mit weißem Mörtel od. Gips abputzen, abtünchen, abweißen, anstreichen, villam eleganter opere tectorio, Varro: cellas columbarum albo tectorio, Colum.: columnas albo, Liv.: politae columnae, Cic. – b) Kleider glänzend machen, appretieren, vom Walker, vestes, Plin.: vestimenta, ICt.: Partiz. subst., polientēs, ium, m., die Walker, Appreteure, Plin. 8, 192. – II) übtr. a) wohl zubereiten, wohl einrichten, kultivieren, agros, Enn. fr.: fundus culturā politus, Varro. – b) geistig glätten, feilen, verfeinern, opus limā, Quint.: orationem, Cic.: mores, abschleifen, Petron. – / Synkop. Imperf., polibant, Verg. Aen. 8, 436. – polītus als PAdi. s. bes.

    lateinisch-deutsches > polio [1]

  • 5 levigo

    1. lēvigo (laevigo), āvī, ātum, āre (lēvis u. ago), I) glatt machen, glätten, levigatur dente scabritia (chartae), Plin.: parietem tectorio, abputzen, Varro: u. so opere tectorio, Colum.: lev. ac dealbare parietes, Pallad.: lev. alvum, schlüpfrig machen, Gell. – II) übtr.: a) glätten, vetustatis horrorem, Diom. 435, 26. – b) klein machen, zu Pulver reiben, semina, Colum.: omnia eadem in unum levigata, Colum.
    ————————
    2. levigo, (āvī), ātum, āre (levis u. ago), leicht machen, erleichtern, ipsum pondus sollicitudinis, Gregor. epist. 7, 76. ind. 2: omnibus iugum Christi, Hilar. Arelat. in vit. S. Honorati c. 18: gravia, Cassiod. de amic. prol. § 33; vgl. Acro Hor. carm. 1, 24, 19: febres levigari, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 18, 182; vgl. 2, 37, 204: m. Abl., omni sarcinā levigati, Apul. met. 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > levigo

  • 6 polio

    1. polio, īvī, ītum, īre (lino), feilen, glätten, abputzen, polieren, I) eig.: A) im allg.: gemmas, ebur, marmora, ligna, Plin.: linum in filo, als Garn noch glätten, Plin.: pulvinar Indo dente, Catull.: frontes (libelli) pumice, Ov.: rogum asciā, Cic.: politus dens, glatter, Mart.: ligo, abgenutzte, Mart. – B) insbes.: a) mit weißem Mörtel od. Gips abputzen, abtünchen, abweißen, anstreichen, villam eleganter opere tectorio, Varro: cellas columbarum albo tectorio, Colum.: columnas albo, Liv.: politae columnae, Cic. – b) Kleider glänzend machen, appretieren, vom Walker, vestes, Plin.: vestimenta, ICt.: Partiz. subst., polientēs, ium, m., die Walker, Appreteure, Plin. 8, 192. – II) übtr. a) wohl zubereiten, wohl einrichten, kultivieren, agros, Enn. fr.: fundus culturā politus, Varro. – b) geistig glätten, feilen, verfeinern, opus limā, Quint.: orationem, Cic.: mores, abschleifen, Petron. – Synkop. Imperf., polibant, Verg. Aen. 8, 436. – polītus als PAdi. s. bes.
    ————————
    2. polio, ōnis, m. (polio, ire), der Walker, Tarrunt. Pat. dig. 50, 6, 7 (6) zw. (Mommsen polliones, Hal. pelliones, das Mommsen zu billigen scheint).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > polio

  • 7 levigo

    1.
    lēvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [2. lēvis], to make smooth, to smooth (not in Cic.; syn. polio, dolo, limo).
    I.
    Lit.:

    omnes parietes tectorio levigantur,

    Varr. R. R. 3, 11, 3:

    aliquid opere tectorio,

    Col. 9, 7, 1; Plin. 17, 14, 24, § 101:

    ad levigandam cutem,

    id. 20, 3, 10, § 20:

    alvum,

    to make slippery, Gell. 4, 11, 4:

    scabritia levigatur dente conchāve,

    Plin. 13, 12, 25, § 81.—
    II.
    Transf., to make small, bruise small, pulverize, levigate:

    quae diligenter contrita levigantur,

    Col. 12, 41 fin.:

    semina,

    id. 6, 17, 3:

    galla cum austero vino levigata,

    id. 7, 5, 12; 9, 13, 5.— Hence, lēvĭgātus, a, um, P. a., smooth, slippery (post-class. and rare):

    oleum levigatius et spissius est,

    Macr. S. 1, 12 med.
    2.
    lĕvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. levis], to make light, lighten:

    gravia, Cassiod. de Amic. prol. § 33: pondus sollicitudinis, Gregor. Ep. 7, 76: omni sarcinā,

    App. M. 4, p. 142, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > levigo

  • 8 tectorius

    tectōrĭus, a, um, adj. [tego], of or belonging to covering or to a cover.
    I.
    In gen. (very rare):

    paniculum,

    thatch, Plaut. Mil. 1, 1, 18. — Hence,
    B.
    Subst.: tectō-rĭum, ii, n., a covering, cover, Cato, R. R. 11, 2. —
    II.
    In partic., that belongs to or serves for covering or overlaying walls, ceilings, floors, etc.; of or belonging to staining, painting, stuccoing, plastering, etc. (freq. and class.):

    opus,

    Varr. R. R. 1, 57, 1; cf. id. ib. 3, 11, 2:

    neque id (sepulcrum) opere tectorio exornari,

    Cic. Leg. 2, 26, 65: atramentum tectorium, that serves for staining or washing walls, Plin. 35, 6, 25, § 43: saetae e penicillis tectoriis, plasterers ' brushes, id. 28, 17, 71, § 235.—Hence,
    B.
    Subst.: tec-tōrĭum, ii, n., plaster, stucco, fresco-painting, a wash for walls, etc.:

    parietes ac camarae munitae tectorio,

    Varr. R. R. 3, 8, 1; Cic. Div. 2, 27, 58; id. Verr. 2, 1, 55, § 145; id. Q. Fr. 3, 1, 1; id. Att. 1, 10, 3; Vitr. 7, 2, sq.; 5, 10; Sen. Ep. 86, 8; Col. 8, 15, 5; Plin. 35, 16, 56, § 194; 36, 23, 55, § 176; Dig. 15, 3, 3. — Satirically, a paste of flour put on the face to preserve the beauty of the complexion:

    tandem aperit vultum et tectoria prima reponit,

    cover, coating, Juv. 6, 467.—
    2.
    Trop., of speech, smooth words, flattery (very rare):

    dignoscere cautus, Quid solidum crepet et pictae tectoria linguae,

    Pers. 5, 24;

    so imitated,

    Aug. Ep. 1 ad Volusian.

    Lewis & Short latin dictionary > tectorius

  • 9 perpolio

    per-polio, īvī, ītum, īre, I) gehörig polieren, abglätten, abputzen, aurum cursu ipso attrituque perpolitum, Plin. 33, 66: caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo, Apul. met. 6, 28: carina citro limpido perpolita, Apul. met. 11, 16: vom Tünchen der Wände, abputzen, abtünchen, trichilinium (= triclinium) opere tectorio perpolit, Corp. inscr. Lat. 6, 10332: locus nuper calce arenāque perpolitus, Vell. 2, 22, 4. – II) bilbl., ausfeilen, vervollkommnen, verfeinern, einer Sache die gehörige oder äußere Feile (Feinheit u. Glätte) geben, illud opus non perp., sed dolare (aus dem Rohen herausarbeiten), Cic.: illam superiorem partem perp. atque conficere, Cic.: quantum est reliquum id perpolire et absolvere, Cic.: omnes partes orationis aequabiliter perpolitas facere, Cornif. rhet. – dah. perpolītus, a, um, gehörig gefeilt, verfeinert, fein ausgebildet, homo perfectus in dicendo et perpolitus, Cic.: cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, Cic.: non philosophiā solum, sed etiam litteris perpolitus, Cic.: haec vita perpolita humanitate, unsere heutige (feine) Zivilisation, Cic.: sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita, Cic. / Ungew. Fut. perpolibo, Apul. met. 6, 28. – Perf. perpolit (= perpoliit od. perpolivit), Corp. inscr. Lat. 6, 10332 (s. oben).

    lateinisch-deutsches > perpolio

  • 10 ausmalen

    ausmalen, pingere (malen, mit dem Pinsel bemalen od. darstellen; übtr., von der Darstellung mit Worten, mit u. ohne velut coloribus). – expingere (gehörigmalen, mit dem Pinsel gehörig darstellen; übtr., v. der Darstellung mit Worten). – depingere (abmalen; übtr., alqd verbis: u. alqd sibi cogitatione). – exornare (ausschmücken, mit einer Malerei, z. B. opere tectorio [al Fresko]; dann übtr., z. B. orationem). – etwas bunt au., varie pingere: etw. (mit Worten) zu sehr au., alqd nimis augere atque ornare.

    deutsch-lateinisches > ausmalen

  • 11 perpolio

    per-polio, īvī, ītum, īre, I) gehörig polieren, abglätten, abputzen, aurum cursu ipso attrituque perpolitum, Plin. 33, 66: caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo, Apul. met. 6, 28: carina citro limpido perpolita, Apul. met. 11, 16: vom Tünchen der Wände, abputzen, abtünchen, trichilinium (= triclinium) opere tectorio perpolit, Corp. inscr. Lat. 6, 10332: locus nuper calce arenāque perpolitus, Vell. 2, 22, 4. – II) bilbl., ausfeilen, vervollkommnen, verfeinern, einer Sache die gehörige oder äußere Feile (Feinheit u. Glätte) geben, illud opus non perp., sed dolare (aus dem Rohen herausarbeiten), Cic.: illam superiorem partem perp. atque conficere, Cic.: quantum est reliquum id perpolire et absolvere, Cic.: omnes partes orationis aequabiliter perpolitas facere, Cornif. rhet. – dah. perpolītus, a, um, gehörig gefeilt, verfeinert, fein ausgebildet, homo perfectus in dicendo et perpolitus, Cic.: cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, Cic.: non philosophiā solum, sed etiam litteris perpolitus, Cic.: haec vita perpolita humanitate, unsere heutige (feine) Zivilisation, Cic.: sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita, Cic. Ungew. Fut. perpolibo, Apul. met. 6, 28. – Perf. perpolit (= perpoliit od. perpolivit), Corp. inscr. Lat. 6, 10332 (s. oben).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpolio

  • 12 tēctōrius

        tēctōrius adj.    [tego], relating to overlaying, concerned with surface decoration: (sepulcrum) opere tectorio exornari, i. e. with stucco.—As subst n., superficial work, plaster, stucco, fresco-painting: tectorium vetus delitum et novum inductum.— Poet., plur, paste for the complexion, Iu.
    * * *
    tectoria, tectorium ADJ
    used for covering, or for plastering

    Latin-English dictionary > tēctōrius

  • 13 intestinae

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinae

  • 14 intestini

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestini

  • 15 intestinum

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinum

  • 16 intestinus

    intestīnus, a, um, adj. [intus], inward, internal, intestine (class.).
    I.
    Adj.: neque [p. 988] ut quidquam interesset inter intestinum et oblatum, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    occultum, intestinum ac domesticum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15; id. Fam. 7, 25, 2:

    bellum,

    id. Cat. 2, 13, 28; Nep. Ham. 2, 1; Just. 3, 4, 2; Suet. Calig. 5:

    discordia,

    Just. 20, 5: opus, inlaid work, fine joiner ' s work:

    villa opere tectorio et intestino spectanda,

    Varr. R. R. 3, 1:

    opera,

    Plin. 16, 42, 82, § 225. —
    II.
    Subst.: intestīnum, i, n., and intestīna, ōrum, a gut, the guts, intestines, entrails in the abdomen (whereas exta denotes the entrails or large viscera contained in the thorax).
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing., Lucr. 4, 118:

    loto terram ferit intestino,

    Juv. 6, 429; Cels. 2, 1; 7, 16 al.—Also, m.: intestīnus, i (sc. canalis), Plin. 11, 37, 78, § 199.—
    (β).
    Plur., Plaut. Cas. 4, 3, 6:

    reliquiae cibi depelluntur, tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus,

    Cic. N. D. 2, 55:

    laborare ex intestinis,

    to be disordered in the bowels, id. Fam. 7, 26:

    capiunt plus intestina poetae,

    Juv. 7, 78. —
    B.
    In partic.: intestinum medium, i. e. mesenterion, the mesentery, id. N. D. 2, 55:

    intestinum tenuius, crassius, jejunum, caecum, rectum,

    the straight gut, rectum, Cels. 4, 1:

    imum,

    rectum, Nep. Att. 21, 3.—
    C.
    Sine ornamentis, cum intestinis omnibus (amicam vendere), i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109.— Plur. heterocl.: intestīni, ōrum, m., Varr. Sat. Men. 54: intestīnae, ārum, f., Petr. S. 76, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > intestinus

См. также в других словарях:

  • OPETECTORPOL — opere tectorio polivit …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SEPULCHRA — fuêre olim Veteribus, quae etiam antea domos praebuerant, speluncae, Auctor Etymologici, τὸ γὰρ παλαιὸν εν τοῖς κοιλώμασι τῆς γῆς ἔθαπτον μήτε σιδηρῳ μήτε χαλκῷ κεχρημένοι. Postea terrâ humandi ritus coepit: Et pauperiores quidem in puteos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMERA — I. CAMERA Apostolica, Pontificis thesaurus est, et Patriarchium aliquando dicitur. Unde autem sumebat ea, quae ad usum sui corporis erant necessaria? Dicit Beatus manifeste de Patriarchio Romano, etc. Nescitis Ecclesiam Romanam? Dico enim vobis,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARIES — an ex par, quia semper duo pares: an ex paro, i. e. struo? Aeliô Gallô finitore, sive murus, sive maceria est, l. 157. ff. de verb. signif. Leoni Bapt. Alber. l. 1. omnis structura sic dicitur, quae a solo in altum surrexit ad ferendum onus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LAQUEAR s. LACUNAR — proprie tectum, lacubus quadratis distinctum. Plana enim tecta laqueabantur tabulis in varias figuras caelaris, ut in maeandros et lacus et πλινςθία et orbes vel triangulos, et alia: cum, quae caelata non erant, φατνώματα Graecis dicerentur.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SIGNINUM Opus — quid sit, indicat Plin. l. 35. c. 12. extr. Quid non excogitavit ars? fractis etiam testis utendo sic, ut firmius durent tusis calce additâ, quae vocant Signina. Ubi Dalechampius legit, fractis etiam testis et tussi, additâ calce utitur, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CALX cum arena mixta — arenatum, item calx arenata, in veter. Inscr. Eosque parietes marginesque obmes, quae lita non erunt, calce harenatâ, lito politoque, et calce nudâ dealbato: in tectorio opere locum habuit, cum albarium opus calce nudâ, h. e. merâ et purâ, cui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MUSIVARIA Ars — cuius opus Mosaicum, vide ibi, Museum seu Musivum: a Byzantinis Graecis transiit, in coeteras Europae provincias, uti scribit Manuel Chrysoloras Ep. de vet. ac nov. Romae comparatione p. 122. quod Constantinopoli omnes pene publicae ac sacrae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PASTAS — Graece Παςτὰς, quoque dicta est porticus ante Aedem, quae alias πρόδομος, πρόναος, προςτὰς, πρόςτοος, et in Templis Christianorum Νάρθηζ. Apollonius Argonauticῶν l. 1. καλῆς διὰ παςτάδος εἶσιν ἄγουσα. pro προδόμου διὰ ποιητοῖο, ut eum in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAFARIUM — in Glossis Isidori, Pastophorium; Atrium Templi vel Safarium. Item Safarium, Atrium Templi. Nempe Παςτὰς, in Templis Gentilium dicebatur ea pars, quae alias πρόδομος; non ἀπὸ τȏυ πάςαςθαι, quod ibi convivarentur, sed ἀπὸ τȏυ πάςςειν, quod est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ORTHOMARMAROSIS — Graece Ο᾿ρθομαρμάρωσις, dicbatur parietes marmore operiendi artificium: Cum enim variis rebus solerent Veteres domorum parictes ornare, aut picturis condecorabant, et coloribus udô tectoriô inductis; aut deaurabant; aut marmore operiebant, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»